حامدرحیمی پنجکی
حامدرحیمی پنجکی (شرحی بر بنیان تمام ورزشهای موجود تا امروز)
شنبه 7 مهر 1403
حامدرحیمی پنجکی(کاراته و کودکان)

 

 
حامدرحیمی پنجکی(هشت شعاع ورزش!!!!)

حامدرحیمی پنجکی(هشت شعاع ورزش!!!!)

شرحی اختصاری از کونگ فو و تمامی هنرهای رزمی توسط استاد حامد رحیمی پنجکی

حامدرحیمی پنجکی(کوونگفوو)

حامدرحیمی پنجکی(کوونگفوو)

Hamed Rahimi · 20 ساعت پیش

پدر و مادرها، اوقات فراغت فرزندانشان را دیگر با کلاس های ریاضی، هوش و.. پر نمی کنند بلکه به ورزش های رزمی روی آوردند. ورزش های رزمی با توجه به تاریخچه گران بهایی که در خود دارند، توجه هرکسی را به خود جلب می کند، مانند جیت کاندو که که به بروسلی بر می گردد و یا کونگ فو که با شنیدن نام آن بی اختیار، یاد معابد شائو لینگ می افتیم. کودکان و جوانان در این سال های اخیر به آموزش کونگ فو روی آورده اند و با ثبت نام در کلاس های آموز کونگ فو، کونگ فو را به صورت حرفه ای، از پایه آموزش می بینند.

کونگ فو چیست؟

اکثر افراد مخصوصا رزمی کاران با شنیدن نام کونگ فو، معابد شائولینگ را به خاطر می آورند که افراد، همزمان که از معبدی به معبد دیگر می پرند، در هوا حرکاتی را اجرا می کنند. کونگ فو از هنرهای رزمی و جنگ های تن به تن چین نشات گرفته است، این هنر رزمی تمامی حرکات آهسته تای چی ( Tai Chi )، چرخش سریع و حرکات نمایشی ووشو ( Wu Shu  ) ، و حرکات سریع وینگ چون را د رخود جای داده است. قبل از آموزش کونگ فو بهتر است که با معنی لغوی آن آشنا شویم.

کونگ فو در اصطلاح به معنای مهارت است، مهارتی که در انجام هر کاری دارید در حای که واژه ی کونگ فو از دو بخش تشکیل شده است:   کونگ: به معنای کار، شایستگی، دستاورد ، دست یابی      فعالیت  فو: انسان

اگر این دو را کنار هم بگذاریم و قصد معنی کردن آن را داشته باشیم، با جابه جایی پسوند و پیشوند به دو صورت می توانیم آن را معنا کنیم:

  1. دستاورد انسان
  2. فعالیت و تلاشی که با صرف انرژی در یک زمان مشخص به دست می آید.

با آشنایی با معنی لغوی کونگ فو با جرات می توان گفت، آموزش کونگ فو، تمرین یک رشته رزمی به حساب نمی آید بلکه یک فرآیند کلی برای تمرینات ذهنی، بدنی، هنر شخصی و مهارت است.

تاریخچه کونگ فو

تا این جای کار با واژه شناسی کونگ فو آشنا شدید، حال کمی درباره تاریخچه و نحوه پیدایش آن صحبت کنیم و اینکه توسط چه کسی به جهانیان عرضه شد.

کونگ فو را هنر رزمی چینی به حساب می آورند که راهبان در معبد شائولینگ، به تمرین دفاع شخصی و آموزش کونگ فو می پردازند. اولین معبدی که در سال 377 قبل از میلاد، در یکی از استان های چین ساخته شد، یک مکان برای بودائی ها بود تا اینکه در سال 527 قبل از میلاد، یکی از شاهزاده گان بودائی  به نام تامو برای تعالیم نکات مذهبی به این معبد سفر کرد اما با راهبانی مریض مواجه شد، به همین منظور در اتاقی خودش را به مدت 9 سال حبس کرد تا راه حلی برای آنان پیدا کند. او سرانجام موفق به پایه گذاری یی جین جینگ و ابداع 18 حرکت فیزیکی شد که بعد ها به نام هنرهای رزمی شائولین یا آموزش کونگ فو تغییر نام داد. اگر به گذشته نگاهی بیندازیم، بخش اصلی آموزش کونگ فو، مخصوص دانشمندان و رهبران چینی بوده و هست. چینی ها بر آموزش کونگ فو بسیار تاکید دارند به این خاطر که آن را سر منشا احترام، صبر و تواضع در یک رزمی کار می دانند.

مردمان کشور چین، کونگ فو را به صورت های گوناگون معنی کرده اند، به عنوان مثال، بعضی از اقوام، کونگ فو را به مرد دانا گویند و بعض دیگر آن را به عالی ترین شکل هر چیزی ربط می دهند. هنر کونگ فو، اجرای حرکات موزون بین دست و پا است به همین خاطر بین دو گروه رایج بوده است که در قسمت پایین آن ها را نام می بریم:

1.گروه اول جادوگران و جن گیران بودند که با اجرای حرکات نمایشی زیبا و پیچیده، امرار معاش می کردند. آن ها فنون و آموزش های مذهبی شان را تنها به فرزندانشان آموزش می دادند.

2. گروه دوم، رهبران و افراد مذهبی بودند که با زندگی ساده و تغذیه از گیاهان بر سر زبان ها افتاده بودند. آن ها برای خود، تنها زندگی کردن در صومعه، دور بودن ار مسائل مادی، روزه گرفتن و تمرینات سخت و طاقت فرسای آموزش کونگ فو را انتخاب کردند. آن ها هر زمان و مکانی، متوجه فشار و ظلمی بر جامعه و یا فقیری می شدند، سریعا حاضر می شدند.

سبک های کونگ فو

ورزش رزمی کونگ فو برای اولین بار به واسطه اژدهای فیلم های رزمی، بروسلی به جهانیان عرضه شد و فیلم های کونگ فوی او آنقدر دست به دست چرخید که علاقه مندان خود را در گوشه کنار دنیا پیدا کرد.

میتوان گفت که کونگ فو بیش از ده ها سبک را در خود جای داده است اما ما در این قسمت شما را با ده تا از کاربردی ترین سبک های کونگ فو آشنا می کنیم:

  1. کونگ فو شائولین

سبک شناخته شده ای در چین و دیگر کشورهای جهان است. خاستگاه این سبک به معبد شائولینگ در کوهستان سونگ سن، استان هنان بر می گردد. این سبک از کونگ فو، ترکیبی از حکمت بودائی و اندیشه با کونگ فو و سبک های مربوط به آن است.

مهارت های اولیه برای این سبک عبارتند از: پرش، غلتیدن، ضربه زدن و چندین حرکت دیگر.

2. تای چی چوان

تای چی با سابقه ای بیش از صد سال در این کشور، ترکیبی از هنرهای رزمی مختلفی مانند تئوری سنتی یین، یانگ و بسیاری از سبک های دیگر است. کونگ فوکارهای این سبک برای افزایش قدرت بدنی خود از حرکات بسیار آرام استفاده می کنند.

3. وینگ چون چوان

یکی از قدمی ترین سبک های کونگ فو، سبک وینگ چون چوان است، که در اوایل دهه 1700 از معبد شائولین سرچشمه گرفت و بواسطه اساتیدی چون ییپ من و بروسلی، توسعه یافت. این سبک از تکنیک های ساده و پرکاربرد در مبارزات استفاده می کند. از آنجا که اصل این سبک، سادگی است از تکنیک های پیچیده کمتر استفاده می کنند.

4. باگواژانگ

این سبک در اوایل قرن نوزدهم توسط فردی به نام " دونگ های چون " ابداع شد. باگواژانگ یکی از سبک های ملایم و باطنی کونگ فو است که بر حرکات جسمی و تعامل ذهنی تمرکز دارد.

5. زینگ یی چوان

از قدیمی ترین سبک ها به حساب می آید، توجه اصلی این سبک بر روی قدرت داخلی رزمی کار است. ویژگی های بارز این سبک، تهاجمی بودن، پر تحرک بودن حرکات و یادگیری مهارت های مبارزه ای غیر قابل پیش بینی است.

6. چوی لی فوت

این سبک در دهه 1830 توسط شخصی به نام چن هنگ ایجاد شد. این سبک با ادغام کردن تکنیک های مختلف کونگ فو، بیشتر بر قدرت ذهنی و آرامش باطنی تاکید دارد.

7. باجی چوان

ریشه این سبک را می توان در یکی از شهرهای چین، به نام کانگژو جست و جو کرد. این سبک بر تکنیک های انفجاری و کوتاه تمرکز می کند. این سبک با سیستم آموزش های نظامی رابطه نزدیکی دارد تا جایی که اکثرمحافظان سیاست مدارها آن را آموزش دیده اند.

8. مانتیس دعاگو

سبک مانتیس دعاگو برای اولین بار توسط وانگ لنگ به وجود آمد. این سبک به خاطر شباهتش به خرک، مانتیس دعاگو نام گذاری شد. چابکی، سرعت عمل و حرکات دست و پا در این سبک بسیار مهم است.

9. نان چوان

از این سبک با نام فنگ چوان نیز یاد می کنند. نان جوان ترکیبی از سبک های مختلف مانند بوکس شائولین جنوبی و تکنیک های ورزشی بوکس است. این سبک بر حرکات ساده ای مانند نمایش کوتاه با دست و حرکات پی در پی پا تمرکز می کند.

10. چانگ چوان

این سبک جزء خانواده هنرهای رزمی بیرونی محسوب می شود و تمرکز آن بر روی ضربات طولانی مدت و تکنیک های موثر است. چانگ چوان که در مسابقات کونگ فو به نمایش در می آید، در این سال های اخیر شکل گرفته است.

آموزش مقدماتی کونگ فو از مقدماتی تا پیشرفته

هدف اصلی کونگ فو در زمان های دور، محافظت از خود و مقابله با مهاجمان بوده است. هنر رزمی کونگ فو به قواعد بودایی و تائویی ها مرتبط است به همین خاطر نقش فلسفه در آن بسیار پررنگ است. این رشته علاوه بر قابلین عملی که دارد برای بعضی از افراد جنبه سرگرمی نیز دارد اما چیزی که مطرح می شود آموزش کونگ فو و تکنیک هایش است.

ما در این قسمت، آموزش کونگ فو را از مقدماتی تا پیشرفته و 3 گام اساسی آن را با تمام جزئیاتش به همراه تصویر به شما آموزش می دهیم.

شما باید به این نکته توجه داشته باشید که تنها آموزش کونگ فو مهم نیست بلکه شما باید پشتکار و صبر نیز در تمرینات کونگ فو داشته باشید.

 
حامدرحیمی پنجکی(تاریخچه ی موی تای )

تاریخچه موی تای 

آغاز موی تای را می توان به قرن شانزدهم به عنوان هنری رزمی که در زمان صلح توسط سربازان پادشاه آن زمان انجام می شد معرفی کرد. 

در آن زمان موی علاوه بر اینکه تکنیکی برای استفاده در جنگ های واقعی بود، به نوعی ورزش رزمی تبدیل شده بود که در آن حریفان در میدان مسابقه برای جنگ می رفتند و توسط تماشاچیان تشویق می شدند. 

رفته رفته این مسابقات و ورزش موی تای پای ثابت و بخشی از جشن ها و مراسمی بود که در معابد تایلند برگزار میشد. در زمان پادشاهان مختلف در تایلند در نظام و قوانین این ورزش تغییراتی ایجاد شد و رفته رفته مویتای و قوانین مربوط به آن به شکل امروزی درآمد. 

اولین رینگ بوکس تایلند در سال 1921 میلادی ساخته شد و قوانین جدیدی برای این مسابقات وضع شد. برای مثال تا پیش از این حریفان برای محافظت از دست و انگشتان خود طناب می بستند اما در این دوره به جای طناب از دستکس و محافظ کشاله ران استفاده شد. در این دوران بود که این ورزش نام امروزی خود را دریافت کرد و به نام Muay Thai شناخته شد. 

اوج محبوبیت موی تای به سال های 1980 تا 1990 برمیگردد. مبارزان برنده در این مسابقات به واحد پول تایلند جایزه دریافت می کردند. 
در سال 1993 میلادی، فدراسیون بین المللی آماتور موی تای  IFMA در سال 1993 ایجاد و افتتاح شد و توسط شورای المپیک آسیا تایید و به رسمیت شناخته شد. 
در سال 2006 میلادی، موی تای با IFMA در SportAccord قرار گرفت. یکی از الزامات SportAccord این بود که هیچ ورزشی نمی تواند نام کشوری را به نام خود داشته باشد.
در نتیجه اصلاحاتی که در قانون اساسی IFMA ایجاد شده بود نام این ورزش به " مویتای " تغییر پیدا کرد تا نامی تک کلمه ای باشد و به نام کشوری خوانده نشود. 
اولین مسابقات جام جهانی مویتای در سال 2015 در بانکوک برگزار شد، طبق آمار تا سال 2020 بیشتر از 3800 سالن ورزشی بوکس در خارج از کشور تایلند ایجاد شده است.

 
حامدرحیمی پنجکی(کارراته کودکان)

حامدرحیمی پنجکی(کارراته کودکان)

Hamed Rahimi · 20 ساعت پیش

کاراته، ورزشی مناسب برای کودکان

در میان ورزش‌ها و هنرهای رزمی متنوعی که وجود دارد، کاراته یکی از محبوب‌ترین رشته‌ها است که ابتدا در شرق آسیا ظاهر شد و سپس به سایر نقاط جهان راه پیدا کرد. این ورزش که جزو هنرهای رزمی غیرمسلح به شمار می‌رود با استفاده از مشت‌ و لگد، ضربه‌زدن و مهار دفاعی با دست و پا انجام می‌شود و تاکید آن بر تقویت حداکثری تمرکز هنگام مبارزه و واردکردن ضربه‌هاست. این ورزش همچنین یک ورزش ایده‌آل برای کودکان است زیرا باعث تقویت ویژگی‌های مثبتی در آن‌ها می‌شود و به حفظ سلامت جسم و روحشان کمک بسیاری می‌کند. در ادامه به کاراته کودکان و جزئیات آن خواهیم پرداخت.

کاراته کودکان چیست و چه مزیت‌هایی دارد؟

ورزش‌کردن برای کودکان فعالیت مفیدی است که در سلامت جسم و روح آن‌ها نقش بسیار مهمی دارد و به تقویت عضلات آن‌ها کمک شایانی می‌کند. حال، اینکه کدام ورزش برای آن‌ها مناسب‌تر است، دغدغه‌ای‌ست که خیلی از والدین با آن مواجه می‌شوند. در میان ورزش‌های مناسب برای کودکان، ورزش کاراته یکی از بهترین گزینه‌هاست چراکه با تعیین یک برنامه مناسب سن‌شان به آن‌ها کمک می‌کند تا انرژی و هیجاناتشان به‌خوبی تخلیه شود و از نظر روحی و جسمی رشد کنند. این ورزش برای کودکان دارای مزیت‌های بسیاری‌ است که مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:

تقویت مهارت دفاع شخصی در کلاس کاراته

یادگیری مهارت‌های دفاع‌شخصی یکی از اهداف هنرهای رزمی است و کودکان ضمن این ورزش با آموزش‌هایی که می‌بینند، یاد می‌گیرند که چطور دربرابر کسانی که می‌خواهند به آن‌ها آسیب بزنند از خود محافظت کنند. این یک مهارت بسیار مهم برای مراقبت از آن‌هاست.

تقویت اعتمادبه‌نفس

یادگیری فنون کاراته و مبارزه با حریف در کنار بازخوردها و تلاش‌های مستمر مربیان این فرصت را به کودک می‌دهد که به خودش ایمان بیاورد و اعتمادبه‌نفس بالایی پیدا کند. آن‌ها در کلاس‌های خود یاد می‌گیرند که هر حریفی قابل شکست‌دادن است و می‌توانند با توجه به بدن او از تکنیک‌های مختلفی استفاده کنند و به پیروزی برسند. اعتماد‌به‌نفس کودکان به‌ویژه زمانی به اوج خود می‌رسد که یاد می‌گیرند با ضربه‌های اصولی و محکم، بر حریفانی که دوبرابر قد و وزنشان را دارند، غلبه کنند و اینجاست که متوجه می‌شوند قدوقامت کوچک‌شان قوی‌تر از آن چیزی است که فکرش را می‌کردند! 

تقویت نظم و انضباط

در هنرهای رزمی، حرکات و تکنیک‌ها مدام تکرار می‌شوند. به این ترتیب کودک متوجه می‌شود تنها راه یادگیری مهارت‌ها، انجام اصولی و درست تکنیک‌ها و تکرار آن‌ها به همین شیوه است بنابراین به‌سوی نوعی خودانضباطی سوق داده می‌شود. ازآنجاکه کلاس‌های کاراته به‌طور مستمر برگزار می‌شوند، کودک در قالب یک برنامه منظم قرار می‌گیرد و به‌دلیل چالش‌های روحی و جسمی که با آن‌ها مواجه می‌شود به نوعی تعهد و نظم و یکپارچگی بین ذهن و بدن خود دست می‌یابد که این مورد می‌تواند در سایر زمینه‌های زندگی او نیز اثرات مثبتی بگذارد.

تقویت مهارت‌های رهبری

کلاس‌های کاراته کودکان براساس یک سیستم رتبه‌بندی اداره می‌شوند. به این صورت که با افزایش مهارت‌ها، کمربند مبارز عوض می‌شود و به رتبه بالاتری می‌رسد. در این شرایط وقتی که کودکان پیشرفت می‌کنند و کمربند بالاتری را کسب می‌کنند، در جایگاه رهبر مبارزان سطح پایین‌تر از خود قرار می‌گیرند و در تمرین‌ها و ارائه آموزش‌ها به مربیان کمک می‌کنند. این وظیفه محول‌شده که نوعی رهبری جانبی در کلاس‌هاست، مسئولیت‌پذیری و مهارت رهبری‌ را در آن‌ها تقویت می‌کند و ویژگی‌هایی مثل احترام به خود و دیگران، احترام به نظم و اقتدار و... را که از ویژگی‌های رهبران است در آن‌ها به تعالی و کمال می‌رساند. 

توسعه شخصیت با کاراته کودکان

از دیگر مزیت‌های این رشته ورزشی، توسعه شخصیت بچه‌هاست. آن‌ها برای اینکه شایستگی‌های لازم را کسب کنند و به مراحل بالاتر برسند به اراده و پشتکار و تلاش مستمر نیاز دارند. علاوه‌براین باید میزان تاب‌آوری را نیز در خود بالا ببرند و شکست‌ها آن‌ها را ناامید نکند که این مسئله می‌تواند در عرصه‌های مختلف زندگی‌ تحصیلی، اجتماعی و عاطفی آن‌ها اثر مثبتی بگذارد. همچنین آن‌ها یاد می‌گیرند که باید برای دستیابی به موفقیت، اهدافی را برای خود تعیین کنند و برای رسیدن به آن‌ها برنامه بریزند. این اهداف می‌تواند رسیدن به کمربند مشکی باشد یا کسب مقام در مسابقات و حتی مربی‌شدن. بنابراین کودک یاد می‌گیرد برای رسیدن به خواسته‌هایش باید طبق یک برنامه درست به‌طور مستمر تلاش کند و زندگی چیزی نیست جز ضرب‌المثل «نابرده رنج گنج میسر نمی‌شود/ مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد». 

ایجاد تعادل و سلامت جسمانی

فعالیت بدنی منظم و اصولی به رشد جسمانی کودکان کمک زیادی می‌کند. علاوه‌بر تاثیر مثبت کلاس‌های کاراته کودکان و فعالیت‌هایی که آنجا دارند، آن‌ها یاد می‌گیرند برای توفیق در رشته ورزشی خود باید غذاهای سالم بخورند و تمرینات ورزشی مستمر داشته باشند. این موارد به‌مرور تبدیل به عادات سالمی در زندگی آن‌ها می‌شود و بسیاری از این کودکان عادت تغذیه درست و فعالیت بدنی مستمر را در سنین بزرگسالی و پیری نیز حفظ می‌کنند و از اثرات مثبت آن برخوردار می‌شوند، چراکه دریافته‌اند یک روح سالم در بدن سالم است. 

بهترین سن شروع کاراته برای کودکان چه سنی است؟

تعیین سن مناسب برای شروع ورزش‌های رزمی و کاراته کودکان به شرایط جسمانی و روانی بچه‌ها بستگی دارد اما به‌طور کلی سن مناسب برای ورود به این رشته، سن 5 تا 6 سال است، زیرا در این سنین کودکان تمرکز و قدرت یادگیری بالایی دارند، آموزش‌پذیرترند و از خود انعطاف بسیاری نشان می‌دهند.

معیارهای انتخاب مناسب‌ترین کلاس آموزش کاراته برای کودکان

شیتو ریو (Shitō-ryū)

شیتو ریو توسط کنویه ماستوئو مابونه در اواخر دهه 1920 تأسیس شد. این سبک به خصوص بر تنوع و ترکیب حرکات متنوع، قدرت‌های دفاعی، ضربات قدرتمند دقیق و آموزش تکنیک‌های کاتایی (پنجاه کاتا برای حمله و دفاع) متمرکز است. این سبک که نیاز به قدرت بدنی بالایی دارد، از اصول فلسفی، انضباط روحی و ترکیب مهارت های فیزیکی و ذهنی در طول تمرینات خود بهره می‌برد.